Tytułowy zwrot określa tradycyjne reguły jakimi wyłania się myśliwego, któremu należy przypisać upolowanie zwierzyny w przypadku, gdy strzały do niej oddało kilka osób. Ich prawne odbicie znajdujemy w § 43 i 44 Rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania, które przewidują, że w przypadku strzałów kulowych decydujący jest pierwszy strzał unieruchamiający zwierzynę lub uznany za śmiertelny, po jednoczesnych strzałach – strzał uznany za śmiertelny, po jednoczesnych strzałach uznanych za śmiertelne decyduje strzał dany z bliższej odległości, a w razie równych odległości – strzał dany w lewą stronę. W przypadku braku porozumienia, komu należy przyznać strzeloną śrutem zwierzynę drobną:
|
Bronimy myśliwych, wspieramy łowiectwo, walczymy z mową nienawiści w Internecie. 5 zł lub więcej na: Patronite.pl | Zrzutka.pl | Przelew lub dowiedz się więcej >> |
1) po kolejnych strzałach – decydujący jest strzał, który unieruchomił zwierzynę;
2) po jednoczesnych strzałach – decydujący jest strzał oddany z bliższej odległości, a w razie równych odległości – strzał oddany w lewą stronę;
3) w razie dostrzelenia przez innego myśliwego zranionego ptaka – należy on do myśliwego, który go zranił.
Warto wiedzieć, że reguły rozstrzygania sporów o zwierzynę mają swój początek w czasach starożytnych. Wzmiankę o tym można odnaleźć w greckim micie o łowach kalidońskich, w których wzięła udział Atalanta, która jako niemowlę została porzucona przez rodziców i wykarmiona przez niedźwiedzicę zesłaną przez Artemidę – boginię łowów. Dziecko znaleźli potem myśliwi, którzy przygarnęli je i wychowali. Po dojściu do pełnoletniości Atalanta, wzorem swej ulubionej bogini, wędrowała po lasach, polując.
Kiedy król Kalidonu w Etolii Ojneus zapomniał złożyć ofiary Artemidzie, zagniewana bogini zesłała na jego królestwo olbrzymiego dzika, aby pustoszył jego ziemie. Król rozesłał heroldów zapraszając wojowników na polowanie na dzika i obiecując skórę zwierzęcia temu, kto go zabije. Na łowy przybyła też do Atalanta, która uzbrojona w łuk i strzały, zajęła miejsce na lewym skrzydle tyraliery myśliwych. Gdy nieco się oddaliła, zaatakowały ją dwa centaury, które zdołała zastrzelić. Wkrótce, dzik wypłoszony ze strumienia zabił dwóch myśliwych, przewrócił trzeciego, a młodego Nestora zapędził na drzewo. Oszczepy wyrzucone przez Jazona i innych myśliwych chybiły celu. W pewnym momencie Telamon, walczący wspólnie z Peleusem, potknął się i gdy przyjaciel pomagał mu wstać, zaatakował ich dzik. Wówczas strzała z łuku wypuszczona przez Atalantę zmusiła go do ucieczki. Wkrótce dzik stratował Ankajosa, a Peleus w zamieszaniu zabił Eurytiona. Wreszcie królewski syn, Meleager, przebił rzuconą dzidą prawy bok dzika, a gdy zwierzę zaczęło kręcić się w kółko, próbując wyrwać oszczep, dobił go drugą dzidą.
Zdjąwszy skórę z dzika, Meleager ofiarował ją Atalancie, uznając, że trofeum należy do niej, gdyż to ona pierwsza zadała zwierzęciu ranę i gdyby inni jej nie przeszkodzili, niechybnie by go zabiła.
Foto: https://commons.wikimedia.org/…/File:Sarcofago_con…
