W odpowiedzi na nowsze i starsze, zazwyczaj równie niefrasobliwe „piątki dla zwierząt”, publikujemy: Piątke IAŚ dla ludzi i zwierząt. Na samej publikacji nie zamierzamy poprzestać – prosimy śledzić nasze kolejne wpisy.
1. Dobrostan zwierząt jest realizowany poprzez wypełnianie obowiązków ludzi wobec zwierząt. To ludzie mają prawne i moralne obowiązki wobec zwierząt, a nie zwierzęta prawa w stosunku do ludzi czy innych zwierząt.
Uważamy, że to człowiek jest odpowiedzialny za zwierzęta będące jego własnością lub powierzone mu w gospodarowanie – jak ma to miejsce w przypadku zwierząt łownych, które właściciel (Skarb Państwa) oddaje pod rygorami zasad gospodarki łowieckiej myśliwym odpowiedzialnym za ich dobrostan osobniczy i populacyjny. Obowiązki człowieka wobec zwierząt powinny być sferą regulowaną przy pomocy norm prawnych i nakazów moralnych.
2. Nad przestrzeganiem obowiązków ludzi wobec zwierząt czuwają organy państwowe. Zwierzę może być odebrane właścicielowi tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.
Do zwierząt, chociaż nie są rzeczami, stosuje się odpowiednio przepisy o rzeczach, ponieważ stanowią one przedmiot czyjejś własności. Konstytucja RP oraz Europejska Konwencja Praw Człowieka nakładają na organy Państwa obowiązek zapewnienia ochrony własności. Zgodnie z art. 46 Konstytucji RP przepadek rzeczy może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu. Z tego powodu tylko organy administracji, a nie aktywiści organizacji społecznych, powinny być uprawnione do egzekwowania obowiązków jakie mają ludzie wobec zwierząt, a na ich wniosek sądy orzekać o ewentualnym odebraniu zwierząt.
3. Łowiectwo, wędkarstwo i hodowla zwierząt jako elementy niematerialnego dziedzictwa narodowego nie mogą zostać ograniczone ani zdelegalizowane, a obowiązkiem Państwa jest ich czynna ochrona oraz promocja. Dzieci posiadają prawo do swobodnego uczestnictwa we wszystkich czynnościach związanych z polowaniem, wędkowaniem i hodowlą zwierząt.
Żądania delegalizacji polowania i wędkowania stają się w coraz większym stopniu elementami postulowanymi w debacie politycznej. Pierwszym krokiem do ich wcielenia w życie było zakazanie obecności dzieci na polowaniach. Przewidujemy, że realizujący metodę małych kroków wyznawcy ekologicznego ekstremizmu, jako następny punkt do realizacji mają zakaz udziału dzieci w wędkowaniu. Wszystko po to, aby finalnie wprowadzić powszechny zakaz dla obu wspomnianych aktywności. Uważamy, że zarówno łowiectwo, jak i wędkarstwo powinny mieć swój udział w zarządzaniu i gospodarowaniu populacjami zwierzyny i ichtiofauny. Wynika z tego, że powinny być poddane regulacjom i mogą być limitowane. Jednocześnie uważamy jednak, że razem z hodowlą zwierząt, jako element dziedzictwa pokoleń i przejaw społecznie pozytywnej aktywności zasługują na ochronę i trwanie wśród kolejnych generacji – dlatego nigdy nie powinny być zakazane i zdelegalizowane. Pierwszym etapem realizacji tego punktu powinno być przywrócenie dzieciom prawa do uczestnictwa w polowaniach.
4. Prawo do wyboru diety stanowi niezbywalny element ludzkiej wolności. Wszelka dyskryminacja oraz segregacja z powodów preferencji żywieniowych są zabronione.
Stręczenie ideologicznego weganizmu przybiera coraz to bardziej agresywne formy. Od przemocy fizycznej wobec przedsiębiorców i konsumentów z branży mięsnej, po postulaty społecznego wykluczenia i dyskryminacji osób spożywających mięso. Dyskryminacja ma już swoje realne przejawy w kulturze, a postulowana jest także w sferze fiskalnej – astronomicznych podatków na produkcje i konsumpcje artykułów pochodzenia zwierzęcego. Uważamy, że każdy człowiek ma prawo do swobodnego kształtowania własnej diety w zgodzie z tradycyjnymi normami kulturowymi właściwymi dla kraju zamieszkania, pozostaje to jego sferą prywatną i nie może być poddawane ocenie.
5. Gwarantuje się swobodę hodowli zwierząt w celach zgodnych z prawem, w szczególności w celu hodowli mięsnej i zwierząt towarzyszących.
Co raz częściej wysuwane postulaty zakazu wszelkiej hodowli zwierząt wywarłyby negatywny wpływ na niepoliczalną liczbę ludzkich aktywności. Od katastrofy gospodarczej i żywieniowej zaczynając, na skutkach zdrowotnych i prawie do realizacji ludzkich pasji kończąc. Uważamy, że zarówno w sferze aktywności gospodarczej, jak i prawie do swobodnego kształtowania własnego stylu życia wszyscy mają prawo do gwarancji długoterminowej stałości prawa utrzymującego obecne status-quo.
